سرتیتر صفحه جدید
شعر لری :
شعر: اشعار لری اين سامان دارای وزن و بدون قافيه بوده و به ندرت دارای رديف هستند.روح ميهن دوستی و سلحشوری در قالب حماسی در سروده ها و ترانه ها موج می زند.اشعار اين ديار به گونه انواع سروده های آهنگين نماد و نمود ذوق و احساسات پاك مردمان اين سرزمين و تبلور عشق ،احساسات ،آرا و نگرش ، سبك زندگی ، باورها و پندارها وآداب و رسوم اين قوم اصيل هستند.شعر لری شامل انواع سروده های آهنگين زير می باشد.﴿بلال بلال - داينی - سرو - شروه - گو كرو - يار يار - پی كلی يا سر كلی ﴾.
بلال بلال : سوخته و كباب شده معنا می دهد و در ادبيات كلاسيك اين قالب شعری را تغزل گويند. در نوع بوير احمدی اين قالب شعری ﴿تفنگ﴾ سمبل و نماد می باشد. بلال بلال با حماسه آميخته است و ترانه های صرفا عاشقانه نيز در اين قالب ديده می شود.در بلال بلال تكرار ﴿ بلال بلال ﴾ در پايان هر بيت ارتباط شعری را برقرار می كند.
داينی : اين قالب شعری حالت حماسی داشته و شادمانه تر از بلال بلال است.داينی ها اشعار تك بيت اند و بيشتر در عروسی ها توسط مردان و زنان خوانده می شوند.در اين قالب شعری بيشترين ارتباط شعری با جمله ﴿ هی گل ﴾ است .نيز بخش شور آخرين داينی ﴿ مستم مستم ﴾ نام دارد كه در گويش محلی لری به آن ﴿ مهسم مهسم ﴾ گفته می شود. در زير نمونه هايی از اين قالب شعری ذكر می گردد.
گو لا كو نا بالغه نه وقت حاله ئی دو شو نديدمش تی خوم دوساله .
چه خشه سوار وابی بری و مالش بوس كنی گلوپلش زر چشم كالش .
پهلله سرخی شلال سر بر گ شونت تا پنج تير چاك نبره كس نی بسونه .
سرو : اين قالب همان سرود می باشدكه در عروسی ها و پيروزی های جنگی با صدای زير و كشيده توسط زنان خوانه می شود.در اين سرودهاز اشخاص مورد نظر بويژه عروس و داماد ويا اشخاص معروف نام برده
می شود. ﴿ وچويل تو بو مده مو و بو تو سيرم موقع بودادنت مو گرمسيرم ﴾.
شروه : آوازی است حزن انگيز و سوز ناك كه در زمان مرگ و يا كشته شدن و از دست دادن عزيزان توسط زنان بر نعش مرده خوانده می شود ودر ضمن آن صفات و ويژگيهای فرد فوت شده با اندكی غلو بازگو ميشود.
يار يار : ﴿ پی كلی يا سركلی ﴾ : آواز و سرودی است حزن انگيز و حماسی و عاشقانه كه حكايت از یأس و نوميدی دارد وبيشتر در تنهايی وموقع غروب خورشيد به توسط مردان و با صدای بم خوانده می شود. اين نوع سروده ملهم از مايه های آواز دشتی است. علاوه بر آنچه در بالا بيان شد در اين سامان ﴿شاهنامه خوانی ﴾ و نيز خواندن ﴿خسرو شيرين﴾ نظامی نيز مقبوليت دارند. شاهنامه را با آوازی حماسی ، اندوه بار وبا صدای كشيده در مجالس می خوانند.به كتاب شاهنامه نام ﴿ هفت لشكر ﴾نيز اطلاق می شود.
در آخر شعر لری زیر را از نهان دل تقدیم میکنم به همه ایرانیان با صفا :
روز برفی تش بلیطی تو گلی یایش وخیر
کنج چاله کتر سه و خلخلی یایش وخیر
گرده و گلگ تکو شلشلی یایش وخیر
او متیلل نصف شو کشک خردن زر جلی یایش وخیر
